Συνέδρια


  • Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας διοργανώνει το 52 Πανελλήνιο Οφθαλμολογικό Συνέδριο που θα γίνει στην Αθήνα, από 6 έως 9 Ιουνίου 2019 στο ΜΕΓΑΡΟ Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Αθηνών.

  • Tο 23 Χειμερινό Συνέδριο της ESCRS θα πραγματοποιηθεί μαζί με το 33 Διεθνές Συνέδριο της Ελληνική Εταιρεία Ενδοφακών και Διαθλαστικής Χειρουργικής  στις 15-17 Φεβρουαρίου 2019 στο ΜΕΓΑΡΟ Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο στην Αθήνα.



 

Διατροφή και Οφθαλμός

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στη διεθνή βιβλιογραφία ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την σημασία της διατροφής στις οφθαλμολογικές παθήσεις. Η λίστα των οφθαλμολογικών καταστάσεων στις οποίες ο διατροφικός παράγοντας, φαίνεται να επηρεάζει την εμφάνιση, την εξέλιξη και τη βαρύτητα της νόσου αυξάνει συνεχώς.

Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια, η Υπερτασική Αμφιβληστροειδοπάθεια και η Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Πρόκειται για συστηματικές, πολλές φορές πολυπαραγωντικές, παθήσεις στις οποίες  οι βλάβες που καταγράφονται κλινικά και απεικονιστικά οφείλονται, εκτός των άλλων, σε διατροφικές συνήθειες καθώς και σε συστηματικές παθήσεις και καταστάσεις που προσβάλλουν τελικώς όλες τα τοιχώματα των αγγείων. Η ανεύρεση περισσότερων παραγόντων κινδύνου δρα προσθετικά στο σχετικό κίνδυνο των παθήσεων αυτών. 

Στην Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια (ΔΑ) η ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου, από ειδικευμένο ιατρό, και ο έλεγχος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης ελαττώνει τον κίνδυνο εξέλιξης της σε πιο προχωρημένα στάδια και βελτιώνει την πρόγνωση για την διατήρηση της οπτικής οξύτητας.

Στην Υπερτασική Αμφιβληστροειδοπάθεια η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης βελτιώνει την κλινική εικόνα και την οπτική οξύτητα του ασθενή.

Στην Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας τα συμπληρώματα διατροφής, με ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος, πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (Ω-3 λιπαρά), χρωστικές (λουτείνη και ζεαξανθίνη) και αντιοξειδωτικά (βιταμίνη C και B) που δίνονται κατόπιν έγκρισης του οφθαλμιάτρου φαίνεται να επιβραδύνουν την εξέλιξη της.

Τελευταία στη διεθνή βιβλιογραφία δημοσιεύονται άρθρα που διαπραγματεύονται την σχέση του γλαυκώματος και της διατροφής. Φαίνεται πως η κατανάλωση λαχανικών (σπανάκι, λάχανο), οι χυμοί φρούτων (πορτοκάλι και ροδάκινο) και τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α (καρότα),  βιταμίνη C  και α-καροτινοειδή ελαττώνουν τον σχετικό κίνδυνο εμφάνισης γλαυκώματος

Οι γενικές οδηγίες που οφείλουν να ακολουθούν οι ασθενείς περιλαμβάνουν:

  • Την ρύθμιση του σακχάρου
  • Την ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης
  • Την ρύθμιση του λιπιδαιμικού προφίλ (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια)
  • Τον έλεγχο του ουρικού οξέως
  • Τον έλεγχο του σωματικού βάρους (IBM =Index Body Mass)
  • Την αντιμετώπιση του άγχους
  • Την ημερήσια σωματική άσκηση, ανάλογα με την ηλικία
  • Την ΔΙΑΚΟΠΗ του ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

 Στις γενικές διατροφικές οδηγίες περιλαμβάνεται η κατανάλωση:

  • Φρούτων και Λαχανικών (καθημερινά) 
  • Νερό (5 με 6 ποτήρια ημερησίως)            
  • Ξηρών Καρπών (λ.χ. καρύδια)               
  • Παχύ φρέσκο ψάρι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα (όπως ρέγγα, σκουμπρί, τόνος, σολομός, σαρδέλα)
  • Τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό προφίλ (δηλαδή που δεν ανεβάζουν πολύ το μεταγευματικό σάκχαρο)
  • Τη ΔΙΑΚΟΠΗ του ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ (περισσοτερες από 7000 τοξικές ουσίες)

Οι γενικές οδηγίες και οι διατροφικές συμβουλές φαίνεται να επιβραδύνουν την εμφάνιση, τον ρυθμό εξέλιξης καθώς και τη βαρύτητα των οφθαλμικών παθήσεων που προαναφέρθηκαν.

Ο οφθαλμίατρος σε συνεργασία με τους αρμόδιους εξειδικευμένους ιατρούς (παθολόγο, καρδιολόγο, ενδοκρινολόγο, διαβητολόγο)  οφείλουν να συμβουλεύουν και να κατευθύνουν  τους ασθενείς.

Χρήσιμα link :
1. Ocular Nutrition Society
2. American Optometric Association

Textbooks:
1. Ocular Nutrition Handbook
2. Ocular Drug Delivery Systems
3. Omega-6/3 Fatty Acids
4.Advanced Nutrition and Human Metabolism
5. Nutrition for the Eye
6. Nutrition and the Eye

Οθόνες και παιδιά

Παιδιά και οθόνη: Νέες συστάσεις από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής

Τα παιδιά και οι νέοι της σημερινής εποχής περιβάλλονται από παραδοσιακές (τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά κα) και νέες μορφές (smartphones, videogames, blogs, YouTube  και άλλες εφαρμογές) ηλεκτρονικών μέσων. Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών παρουσιάζει οφέλη αλλά και κινδύνους. Τα οφέλη περιλαμβάνουν την πρόωρη έναρξη εκμάθησης, την έκθεση σε νέες ιδέες και γνώσεις, την ανάπτυξη κοινωνικών επιδεξιοτήτων και την επαφή με νέα υγιή μηνύματα και πληροφορίες. Οι κίνδυνοι εστιάζονται στη αρνητική επίδραση πάνω στον ύπνο, τη προσοχή, τη μαθησιακή διαδικασία, στην αυξημένη πιθανότητα παχυσαρκίας και κατάθλιψης, στην έκθεση σε μη ασφαλή και ακατάλληλα μηνύματα και επαφές καθώς και την διακύβευση της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και του απορρήτου. Οι λόγοι αυτοί επιβάλλουν μια ορθολογική προσέγγιση από τα παιδία που βρίσκονται κυρίως στις ενεργείς μαθησιακές ηλικίες.

Τα παιδιά μέχρι 2 ετών έχουν περιορισμένο μαθησιακό όφελος από τα ηλεκτρονικά μέσα σε σχέση με την εκπαίδευση που προάγεται από την διαπροσωπική επικοινωνία με τους γονείς τους.

Τα παιδιά από 2 ετών και πάνω μπορούν να επωφεληθούν μαθησιακά, ιδίως όσον αφορά τη λεκτική εκμάθηση με την προϋπόθεση ότι  βρίσκονται υπό την εκπαιδευτική επίβλεψη των γονιών τους. Παρόλα αυτά η χρήση βιβλίων αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική μέθοδος.

Τα παιδιά των ηλικιών 3 έως 5 φαίνεται ότι βελτιώνουν τις γνωστικές, λεκτικές και κοινωνικές τους επιδεξιότητες από υψηλής ποιότητας προγραμμάτων που προβάλλονται από τα ηλεκτρονικά μέσα.

Αντίστοιχη λοιπόν πρέπει να είναι και η προσέγγιση στη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων στις διάφορες ηλικίες καθώς και η εκπαιδευτική συμπεριφορά από μέρους των γονιών.

Περισσότερες πληροφορίες :

http://pediatrics.aappublications.org/content/early/2016/10/19/peds.2016-2593

Διαθλαστικές Ανωμαλείες

  1. Μυωπία
    Η εικόνα που βρίσκεται στο άπειρο (συμβατικά τα 6 μέτρα) δεν εστιάζεται επάνω στο σημείο της ευκρινούς όρασης, αλλά μπροστά από αυτό. Ο ασθενής έχει θολή όραση για τα μακρινά αντικείμενα. Η μυωπία διορθώνεται με γυαλιά (αρνητικά σφαιρώματα). Ορισμένες φορές συνυπάρχει και ένα στοιχείο στραβισμού.
  1. Υπερμετρωπία
    Η εικόνα που βρίσκεται από άπειρο (συμβατικά τα 6 μέτρα) δεν εστιάζεται επάνω στο σημείο της ευκρινούς όρασης, αλλά πίσω από αυτό. Ο ασθενής έχει καθαρή όραση, για μικρούς βαθμούς υπερμετρωπίας και για όσο ο μηχανισμός της προσαρμογής καταφέρνει να εστιάσει το αντικείμενο. Διαφορετικά η όραση είναι θολή για τα μακρινά αντικείμενα. Η υπερμετρωπία διορθώνεται με γυαλιά (θετικά σφαιρώματα). Ορισμένες φορές συνυπάρχει και ένα στοιχείο στραβισμού.
  1. Αστιγματισμός
    Η εικόνα που βρίσκεται στο άπειρο δεν εστιάζεται σε ένα σημείο αλλά σχηματίζει μία έλλειψη (ένα αστιγματικό σημείο). Αυτό συμβαίνει επειδή οι διάφοροι τομείς (μεσημβρινοί) του κερατοειδούς ή του κρυσταλλοειδούς φακού έχουν διαφορετική διαθλαστική δύναμη με αποτέλεσμα τα διάφορα μέρη της εικόνας να εστιάζονται σε διαφορετική απόσταση, σύμφωνα με τη δύναμη του κάθε τομέα από όπου πέρασαν. Ο ασθενής βλέπει θολά ανάλογα με το βαθμό του αστιγματισμού για μακρυά και κοντά. Ο αστυγματισμός διορθώνεται με γυαλιά (κυρίως αρνητικά σφαιρώματα).
  2. Πρεσβυωπία
    Ένα αντικείμενο που βρίσκεται κοντά στους οφθαλμούς (συμβατικά τα 35 εκατοστά) δεν εστιάζεται επάνω στο σημείο της ευκρινούς όρασης, αλλά πίσω από αυτό. Ο ασθενής δεν καταφέρνει να προσαρμόσει (να εστιάσει δηλαδή το αντικείμενο) και έχει θολή όραση για τα κοντινά αντικείμενα. Συνήθως η ανάγκη για διόρθωση ξεκινάει από τα 45 – 48 έτη και ανάλογα με τη διαθλαστική κατάσταση του ματιού για μακρυά. Η πρεσβυωπία διορθώνεται με γυαλιά (κυρίως θετικά σφαιρώματα).

Οι διαθλαστικές ανωμαλίες μπορούν να διορθωθούν χειρουργικώς (PRK, Lasik, φακοθρυψία) ύστερα από οφθαλμολογική εκτίμηση.

Παθήσεις των Βλεφάρων και των Εξωτερικών Επιφανειών

  1. Ξηροφθαλμία
    Η πάθηση αυτή οφείλεται σε διαταραγμένη ποιότητα ή ποσότητα της δακρυϊκής στιβάδας, που ενυδατώνει και προστατεύει τις επιφάνειες του οφθαλμού, που είναι εκτεθειμένες στην ατμόσφαιρα. Ο ασθενής παραπονιέται κυρίως για τα κάτωθι συμπτώματα : ακαθόριστο αίσθημα άλγους, κνησμού, ενόχλησης, κοκκίνισμα, δακρύρροια, παρουσία βλέννης, αίσθημα ξένου σώματος, παροδική θόλωση της όρασης. Σημαντικό ρόλο για την κατάστση αυτή έχουν οι περιβαντολλογικές συνθήκες, το ορμονικό σύστημα, η διατροφικές συνήθειες, κα. Η χρήση υποκατάστατων δακρύων βοηθάει τις περισσότερες φορές στην μείωση των συμπτωμάτων.
  2. Επιφορά
    Στην πάθηση αυτή παρατηρείται υπερχείλιση των δακρύων σε σημείο που να στάζει από το μάτι και να αναγκαζόμαστε να το σκουπίζουμε με το χέρι μας. Οφείλεται κυρίως σε ανωμαλία της ανατομίας του βλεφάρου (εκτρόπιο, το βλέφαρο στραμμένο προς τα έξω), σε αδυναμία αποχέτευσης των δακρύων από το δακρυϊκό πόρο ή σε διαταραχή, νευρολογική αιτιολογίας, του μηχανισμού της αποχέτευσης των δακρύων.
  3. Χαλάζιο
    Είναι μια φλεγμονώδης κύστη των βλεφάρων. Οφείλεται σε απόφραξη των πόρων των μειμοβοιανών αδένων των βλεφάρων και συνοδεύεται με ήπια συμπτώματα φλεγμονής. Εμφανίζεται συχνά σε ασθενείς με σμηγματορροική δερματίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη ή ενδοκρινολογικές διαταραχές. Η εξέλιξη του χαλαζίου είναι η υποχώρηση της φλεγμονής δίνοντας θέση σε ένα μικρού κοκκιώματος. Η χειρουργική εξαίρεση μποερεί να καταστεί αναγκαία.
  4. Πτερύγιο
    Είναι η ανάπτυξη μιας ινοαγγεικής μεμβράνης στο ρινικό μέρος του επιπεφυκότα, που εξορμά από τον έσω κανθό (την εσωτερική γωνία του οφθαλμού) προς τον κερατοειδή. Η μεμβράνη αυτή μπορεί να επεκταθεί πάνω στον κερατοειδή, δημιουργώντας αστιγματική εκτροπή, αλλά μέχρι και το κεντρικό του σημείο (καλύπτοντας τον άξονα της όρασης) οπότε και μειώνει δραστικά την όραση. Σε άλλες περιπτώσεις ένα πτερύγιο μπορεί να φλεγμαίνει συχνά. Απαντάται κυρίως σε περιοχές με έντονη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.
  5. Επιπεφυκίτιδα
    Είναι η φλεγμονή του επιπεφυκότα, ενός ιστού που καλύπτει εξωτερικά τον οφθαλμό (πάνω από το άσπρο του). Ο ασθενής εμφανίζει τα συμπτώματα της φλεγμονής διαφορετικής βαρύτητας ανάλογα με την αιτία. Αυτές μπορεί να είναι ένα τραύμα, τα χημικά και θερμικά εγκαύματα, διάφοροι λοιμογόνοι παράγοντες (ιοί, βακτήριο κα), η ξηροφθαλμία, φυσικά αίτια όπως η ηλιακή ακτινοβολία, οι αλλεργίες, αυτοάνοσες παθήσεις κα. Ανάλογα με τη βαρύτητα της πάθησης και την αιτία επιλέγεται και η κατάλληλη θεραπεία.

Παθήσεις του Κερατοειδούς

1. Τραυματική Απόπτωση Επιθηλίου του Κερατοειδούς
Πρόκειται για διάφορες αιτίες που έχουν ως αποτέλεσμα τη λύση της συνέχειας του επιθηλίου του κερατοειδούς (τον τραυματισμό του). Δημιουργείται ανάλογα με το μέγεθος της πληγής έντονη συμπτωματολογία που περιλαμβάνει κοκκίνισμα, έντονο άλγος, δακρύρροια, αίσθημα ξένου σώματος, παρουσία βλέννης, οίδημα των βλεφάρων, φωτοφοβία, θόλωση της όρασης.

2.Κερατίτιδα
Πρόκειται για προσβολή του κερατοειδούς χιτώνα από κάποιο λοιμογόνο παράγοντα (ιός, μικρόβιο, μύκητας, παρουσία αντισωμάτων, κα). Ο ασθενής εμφανίζει έντονα συμπτώματα φλεγμονής. Η κερατίτιδα αποτελεί επείγουσα κατάσταση λόγω των σοβαρών επιπλοκών που έχει (μόνιμη θολερότητα του κερατοειδούς, τήξη ή διάτρηση κερατοειδούς, επέκταση της φλεγμονής μέσα στον οφθαλμό). Η πάθηση εμφανίζεται συχνά σε χρήστες φακών επαφής. Επίσης μπορεί να προκληθεί μετά από έκθεση σε ακτινοβολία (φωτοηλεκτρική κερατίτιδα μετά από ηλεκτροσυγκόλληση).

3. Κερατοκωνος
Είναι μία κωνική μη φλεγμονώδης εκτασία του κερατοειδούς, που μπορεί να οδηγήσει στη παραμόρφωση της επιφάνειάς του, προκαλώντας παραμόρφωση του αντικειμένου που σχηματίζεται στο βυθό του ματιού. Εμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία, παρουσιάζει διαφορετικού βαθμού εξέλιξη και σταματά περίπου στα 40 έτη.
Ο ασθενής βιώνει μια προοδευτική μείωση της οπτικής οξύτητάς του με συνοδό αύξηση της μυωπίας και του αστιγματισμού, «παράξενη» θόλωση της όρασης που δεν διορθώνεται με τη χρήση γυαλιών και σε προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει σε έκπτωση της όρασης. Η τοπογραφία του κερατοειδούς είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για αυτή την πάθηση.

Παθήσεις του Κρυσταλλοειδούς Φακού

1. Καταρράκτης
Είναι η πρώτη αιτία αναστρέψιμης τύφλωσης στον κόσμο. Ο Καταρράκτης είναι η θόλωση του κρυσταλλοειδούς φακού του οφθαλμού και συνήθως οφείλεται σε μια διαδικασία γήρανσης και σκλύρηνσής του.
Ο γεροντικός ή πυρηνικός καταρράκτης είναι ο πιο συχνός, στον οποίο η θόλωση αφορά στον πυρήνα του φακού. Ο φλοιώδης καταρράκτης, ο δεύτερος σε συχνότητα, αφορά στον φλοιό του κρυσταλλοειδούς φακού.
Ο δευτερογενής καταρράκτης μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια διάφορων συστηματικών ή οφθαλμικών παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, μεταβολικές νόσοι, φλεγμονές, φάρμακα όπως η κορτιζόνη, τα χημειοθεραπευτικά ή σε τραυματισμό του οφθαλμού.
Ο ασθενής με καταρράκτη αντιμετωπίζει συνήθως διαθλαστικά προβλήματα με την όραση του (μυωπικό shift ή υπεμετροπικό shift), ελλάτωση των ποιοτικών χαρακτηριστικό της όρασης όπως το contrast sentitivity, η αντίληψη των χρωμάτων και το οπτικό του πεδίο. Όταν η θολερότητα γίνει πιο σημαντική τότε η όραση μειώνεται και ποσοτικά.
Ο καταρράκτης δεν αντιμετωπίζεται ούτε προλαμβάνεται με φάρμακα. Αρχικά η αλλάγη των γυαλιών εξυπηρετεί για κάποιο διάστημα την όραση του ασθενή.
Ο μόνος τρόπος οριστικής θεραπείας είναι η χειρουργική αφαίρεσή του (φακοθρυψία).

Παθήσεις του Υαλοειδούς Σώματος

  1. Συναίρεση – Αποκόλληση του υαλοειδούς
    Η συναίρεση του υαλοειδούς είναι μια διαδικασία γήρανσης του που δημιουργεί δομικές αλλαγές, με αποτέλεσμα σε μερικά σημεία του να υγροποιείται και σε άλλα να συμπυκνώνεται, δημιουργώντας στο εσωτερικό της υαλοειδικής γέλης κενοτόπια (φυσαλίδες με νερό). Τα κενοτόπια αυτά σιγά σιγά μεγαλώνουν σε όγκο, συνενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα άνοιγμα μεταξύ του υαλοειδούς σώματος και του αμφιβληστροειδή στον οπίσθιο πόλο. Το υγροποιημένο υαλοειδές αρχίζει να αποκολλά τότε την οπίσθια υαλοειδική μεμβράνη από τον αμφιβληστροειδή. Αυτή η διαδικασία αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη των ιστών λόγω της γήρανσης. Μπορεί να εμφανιστεί σε νεότερες ηλικίες σε περιπτώσεις μυωπίας, σακχαρώδη διαβήτη, ενδοφθάλμιας φλεγμονής, τραυματισμού, χειρουργικής επέμβασης. Η αποκόλληση του υαλοειδούς μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία ρωγμής και αποκόλλησης του αμφιβληστροειδή, όταν οι δυνάμεις έλξης που ασκούνται μεταξύ υαλοειδούς και αμφιβληστροειδή είναι ισχυρές.
  2. Μυοψίες – Φωταψίες
    Μυοψίες είναι ο κλινικός όρος για τα «μυγάκια» ή «καπνούς» που πολλοί ασθενείς παραπονιούνται ότι βλέπουν, κυρίως την ημέρα ή σε λευκό φόντο. Οι οπτικές αυτές αισθήσεις οφείλονται τις περισσότερες φορές στη συναίρεση του υαλώδους σώματος. Οι σχηματισμοί αυτοί αιωρούνται μέσα στην υαλοειδική γέλη και όταν (τα μυγάκια-floaters) περνούν μπροστά από τον άξονα της όρασης και ρίχνουν τη σκιά τους στο σημείο προσήλωσης, τότε γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή ως μαύρα στίγματα. Σε άλλες περιπτώσεις οι μυοψίες είναι σύμπτωμα ενδοφθάλμιας φλεγμονώδους διεργασίας.
    Οι φωταψίες είναι ο κλινικός όρος για τα «φωτάκια» ή «λάμψεις» που πολλοί ασθενείς παραπονιούνται ότι βλέπουν, κυρίως το βράδυ. Οι οπτική αυτή αίσθηση οφείλεται στη ύπαρξη μιας δύναμης (έλξης) που ασκείται από το υαλοειδές σώμα επάνω στην αμφιβληστροειδική επιφάνεια κατά τη διάρκεια της αποκόλλησης του υαλοειδούς. Η παρουσία των λάμψεων συνοδεύεται με ένα αυξημένο κίνδυνο δημιουργίας βλάβης (οπή ωχράς, ρωγμή αμφιβληστροειδούς, προαμφιβληστροειδική ή ενδουαλοειδική αιμορραγία).

Παθήσεις Αμφιβληστροειδή Χιτώνα

  1. Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας
    Η ΗΕΩ είναι μια πάθηση, που χαρακτηρίζεται από μια επιτάχυνση της φυσιολογικής διαδικασίας γήρανσης του νευρικού χιτώνα (αμφιβληστροειδής) και μπορεί να απειλήσει σοβαρά την όραση.
    Κλινικά διακρίνονται δύο μορφές.
    Οι ασθενείς με ξηρού τύπου ΗΕΩ (η πιο συχνή μορφή) στα αρχικά στάδια της νόσου είναι συνήθως ασυμπτωματικοί ή παρουσιάζουν μικρή μείωση της όρασης. Σε πιο προχωρημένα στάδια της πάθησης διαπιστώνεται μη αναστρέψιμη μείωση της οπτικής οξύτητας.
    Οι ασθενείς με υγρού τύπου ΗΕΩ παρουσιάζουν συνήθως μεταμορφοψία (στρέβλωση ή καμπύλωση του κεντρικού οπτικού πεδίου) ή/και  μείωση της οπτικής τους οξύτητας.
    Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της ΗΕΩ είναι το θετικό οικογενειακό ιστορικό,  το κάπνισμα, η φωτοτοξικότητα, η ύπαρξη παραγόντων που προκαλούν αγγειοπάθεια όπως ο σακχαρώδης διαβήτης , η υπέρταση, η παχυσαρκεία κα.
    Οι ασθενείς με ΗΕΩ πρέπει να υποβάλονται συχνά σε κλινικό έλεγχο καθώς και σε απεικονιστικές εξετάσεις όπως το OCT κα.
  2. Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
    Είναι μια πάθηση που οφείλεται στην αμφιβληστροειδική αγγειοπάθεια που προκαλλεί ο σακχαρώδης διαβήτης.
    Η ΔΑ διακρίνεται σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με τα κλινικά ευρήματα: την μη παραγωγική ΔΑ (υποστρώματος) και την πιο βαριά μορφή της παραγωγική ΔΑ.
    Στα πρώιμα στάδια ο ασθενής με ΔΑ δεν έχει συμπτώματα. Ακόμη κι όταν αρχίσουν να συμβαίνουν οι  παθοφυσιολογικές αλλαγές στα αμφιβληστροειδικά αγγεία, ένας ασθενής μπορεί να μην αντιλαμβάνεται την βαρύτητα της κατάστασης, μέχρις ότου να θολώσει η όραση του, κυρίως λόγω οιδήματος ή αιμορραγίας στην περιοχή της ωχράς, εκτεταμένης αμφιβληστροειδικής ή ενδουαλοειδικής αιμορραγίας.
    Η προσέγγιση του ασθενή με ΣΔ προϋποθέτει τη ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου του ασθενούς και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (<6-7). Επίσης τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, του λιπιδαιμικού προφίλ (τριγλυκερίδια,χοληστερίνη) και του σωματικού βάρους. Ο περιορισμός του αλκοόλ και του καπνίσματος και η  φυσική άσκηση σε καθημερινή βάση έχουν επίσης ευεργετική δράση.
    Η εφορμογή αμφιβληστροειδικού laser, η ενδουαλοειδική έγχυση αντι-αγγειογενετικών παραγόντων και η υαλοειδεκτομή (χειρουργική αντιμετώπιση σε προχωρημένες καταστάσεις) αποτελούν εναλλακτικές δυνατότητες αντιμετώπισης του οιδήματος, των αιμορραγιών και της νεοαγγείωσης.  Το OCT είναι μια πολύτιμη εξέταση για την παρακολούθηση της ΔΑ.
  3. Ρωγμή – Αποκόλληση Αμφιβληστροειδούς
    Στο οπίσθιο ημιμόριο του οφθαλμού (πίσω από τον κρυσταλλοειδή φακό) βρίσκεται ένας ιστός που ονομάζεται υαλοειδές σώμα, μια διαφανής γέλη που έχει συνδέσεις με το αμφιβληστροειδή. Όταν αυτή η γέλη αποκολλάται μπορεί μερικές φορές να συμπαρασύρει ένα κομμάτι του αμφιβληστροειδή. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί μια ρωγμή, ένα έλλειμμα του αμφιβληστροειδικού ιστού. Όταν μέσα από αυτή τη ρωγμή περάσει υγρό (κυρίως υγροποιημένο υαλοειδές) τότε ο ιδίως αμφιβληστροειδής αποσπάται από τις εξώτερες στιβάδες και δημιουργείται μια κλινική οντότητα που ονομάζεται αποκόλληση του αμφιβληστροειδή. Ο ασθενής με ρωγμή συνήθως είναι ασυμπτωματικός, μπορεί να έχει μυοψίες ή θόλωση της όρασης του λόγω συνοδούς ενδουαλοειδικής αιμορραγίας. Ο ασθενής με αποκόλληση του αμφιβληστροειδή παρουσιάζει έλλειμμα στο οπτικό του πεδίο, παραμορφωψίες (παραμόρφωση του πεδίου), μυοψίες ή θόλωση της όρασης. Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδή απαιτεί συνήθως επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.